Bir zamanlar, rengarenk mercanların, dans eden balıkların ve ışıltılı yosunların yaşadığı derin ve mavi bir okyanus varmış. Bu büyüleyici dünyada Liloş adında tatlı mı tatlı bir deniz yıldızı yaşarmış. Liloş’un rengi pembeymiş ve küçük kolları parıl parılmış. En çok sevdiği şey, okyanusu keşfetmek, yeni arkadaşlar edinmek ve maceralara atılmakmış.
Bir sabah, güneşin suya yansıyan ışıklarıyla uyanan Liloş, “Bugün yeni bir keşif zamanı!” demiş. Hemen en yakın arkadaşları minik deniz anası Jülyen ve sevimli midye Mimo’nun yanına gitmiş. “Hadi, okyanusun derinliklerini keşfe çıkalım!” demiş heyecanla.
Üç arkadaş önce rengarenk mercan resiflerine doğru yola çıkmışlar. Mercanlar, sarı, kırmızı ve mavi tonlarıyla göz kamaştırıyormuş. Mercanların arasında yüzüp oyunlar oynarken, yaşlı bir deniz kaplumbağasıyla karşılaşmışlar. Kaplumbağa, bilge bir sesle konuşmuş: “Derin denizlerde kaybolmuş bir hazine var. Yıllar önce batmış bir geminin içinde saklıymış. Cesur ve iyi kalpli deniz canlıları onu bulabilirmiş.”
Liloş’un gözleri parlamış. “Bu tam bize göre bir görev!” demiş. Kaplumbağa, harita gibi yosun yapraklarıyla süslenmiş bir taş vermiş. Üzerinde yönler ve semboller varmış. “Bu taş sizi hazinenin yoluna götürecek,” demiş kaplumbağa.
Liloş, Jülyen ve Mimo, taşın gösterdiği yöne doğru yüzmeye başlamışlar. Yol boyunca rengarenk balıklar, deniz atları ve küçük yengeçlerle karşılaşmışlar. Balıklar onlara neşeyle eşlik etmiş, deniz atları yol göstermiş.
Bir süre sonra, yolları kararmış, derinliklerde ışık azalmış. Ama Jülyen parlayan vücuduyla etrafı aydınlatmış. “Korkmayın, birlikteyiz!” demiş. Böylece ilerlemeye devam etmişler.
Derin denizin sessizliğinde, sonunda yosunlarla kaplı büyük bir gölge belirmiş: batık bir gemi! Gemi, zamanla denizin bir parçası olmuş, üzerine mercanlar ve kabuklar yerleşmiş. Kaplumbağanın tarifine göre, hazine kaptan odasındaymış.
Liloş ve arkadaşları dikkatlice içeri girmiş. Tozlu, yosunlu tahta duvarlar arasından geçerken, sandık gibi bir nesne görmüşler. Üzerinde deniz kabuğu şeklinde bir kilit varmış. Mimo, bu kilidi açacak küçük bir midye kabuğu taşıyormuş ve kilit hemen açılmış!
Sandığın içinden parlak taşlar, inci kolyeler ve altın parlayan objeler çıkmış. Ancak Liloş’un ilgisini çeken, sandığın içindeki eski bir defter olmuş. Bu defterde, okyanusun tüm güzelliklerini korumaya adanmış bir deniz krallığının hikayesi yazılıymış. Hazine, aslında bilgi ve dostluk sembolüymüş.
Liloş ve arkadaşları, hazinenin sadece maddi bir şey olmadığını anlamışlar. En değerli şey, birlikte çıktıkları yolculuk ve edindikleri dostlukmuş. Bu büyük keşifle okyanusun değerini daha iyi anlamışlar.
Dönüş yolunda, karşılaştıkları tüm deniz canlıları onlara selam vermiş. Kaplumbağa, onları gururla karşılamış: “Gerçek bir hazineyi buldunuz; dostluğu, cesareti ve keşfetme arzusunu.”
Liloş, Mimo ve Jülyen, köylerine döndüklerinde, herkes onları dinlemek için toplanmış. Onlar da hikâyelerini, öğrendiklerini ve dostluğun değerini paylaşmışlar. Bu büyük macera, okyanustaki her canlıya ilham kaynağı olmuş.
Ve o günden sonra, Liloş her sabah yeni bir güne gözlerini açtığında, “Bugün acaba hangi macera beni bekliyor?” diyerek suya süzülmüş.
Ve masal burada biter.
