Ormanın derinliklerinde mavi evlerinde huzurla yaşayan Şirinler, ilk maceralarının ardından yeniden mutlu günlerine dönmüştü. Şirin Baba her sabah tüm şirinlere topluca sesleniyor, onları hem çalışmaya hem de eğlenmeye teşvik ediyordu. Günlerden bir gün, Şirinler yemyeşil ormanda böğürtlen toplarken farklı bir şey fark ettiler: bir patika yolun üzerinde daha önce hiç görmedikleri altın sarısı yapraklar parlıyordu.
Meraklı Şirin hemen koşarak bağırdı:
— “Bakın! Bu yol nereye gidiyor acaba?”
Cesur Şirin gözlerini kısarak baktı:
— “Bunu ancak gidip görürsek öğrenebiliriz. Belki yeni bir keşif bizi bekliyordur!”
Usta Şirin ise biraz endişeliydi:
— “Böyle bilinmez yerlere tek başımıza gitmemeliyiz. Hep birlikte, Şirin Baba’dan izin alarak gitmeliyiz.”
Altın Yaprakların Sırrı
Şirin Baba’ya haber verdiklerinde o uzun sakalını okşadı ve düşündü:
— “Demek ki orman bize yeni bir sır gösteriyor. Ama dikkatli olmalıyız. Gargamel ve Azman her an tuzak kurabilir.”
Bunun üzerine bir grup şirin hazırlandı: Meraklı Şirin, Cesur Şirin, Usta Şirin, Şirine ve Küçük Şirin. Ellerinde küçük sepetler, yanında fenerler ve yollarını işaretlemek için renkli taşlar alarak yola çıktılar.
Altın yaprakların dizildiği patikadan ilerlerken kuş cıvıltıları sustu. Ormanın sessizliği biraz ürkütücüydü. Küçük Şirin Şirine’nin elini tutarak fısıldadı:
— “Biraz korkuyorum, ya karşımıza Gargamel çıkarsa?”
Şirine gülümseyerek saçlarını okşadı:
— “Birlikte olduğumuz sürece hiçbir şeyden korkmamıza gerek yok.”
Parlayan Kayalar ve Küçük Tuzak
Yolun sonunda, geceyi andıran koyu renkli kayaların arasında parlayan küçük bir taş buldular. Taş, yıldız gibi ışık saçıyordu. Tam Usta Şirin taşı incelemek üzere eğildiğinde aniden yer titredi. Altındaki taşlar kaydı ve küçük bir çukur açıldı.
Cesur Şirin hemen elini uzattı:
— “Dikkat et Usta Şirin! Bu Gargamel’in tuzağı olabilir.”
Ama tuzak çok küçük olduğu için şirinler birbirine yardım ederek hemen kurtuldular. Onlar farkında olmadan, uzaktan Azman’ın kocaman gözleri pırıl pırıl parlıyordu. Gargamel sinirle fısıldadı:
— “Yine kurtuldular! Ama bekleyin şirinler, bir sonraki sefer elimden kaçamayacaksınız!”
Ormanın Kalbindeki Göl
Yolculuklarına devam eden şirinler altın yaprakların sonunda büyülü bir göle ulaştılar. Gölün suyu masmaviydi ve suyun yüzeyinde ay ışığı gibi parlayan desenler dolaşıyordu. Küçük Şirin heyecanla suya eğildi:
— “Ne kadar güzel! Sanki göl bizim şirin köyünü yansıtıyor.”
Gerçekten de suya bakınca gölde kendi evlerinin ve mantar çatılarının minik yansımaları görünüyordu. Şirin Baba şaşkınlıkla mırıldandı:
— “Bu göl bize bir şey anlatmak istiyor. Ormanın kalbinde barış içinde yaşadığımız sürece köyümüz hep güvende olacak.”
Şirinlerin Birlik Gücü
Gölün kenarında hep birlikte şarkılar söyleyen şirinler, dostluğun ve dayanışmanın gücünü bir kez daha hissettiler. Küçük Şirin artık korkmuyordu. Cesur Şirin gülümseyerek,
— “Gördünüz mü? Korkularımızı yenince karşımıza güzellikler çıkıyor.” dedi.
Şirinler altın yapraklarla süslenmiş yolu takip ederek köylerine döndüler. O günden sonra, her sabah göle giden yolu hatırlamak için köyün girişine küçük bir altın yaprak işareti yaptılar.
Sonuç: Cesaret ve Birlik
Şirinler ikinci maceralarında öğrendi ki: Bilinmeyen yollara korkusuzca ama dikkatle çıkıldığında yeni dostluklar ve güzellikler keşfedilebilir. En önemlisi, birlikte olduklarında her engeli aşabilirlerdi. Gargamel ve Azman ne kadar uğraşsa da şirinlerin dostluğu, cesareti ve sevgisi onları her zaman koruyacaktı.
