Bir zamanlar, okyanusun engin maviliklerinde Bilo adında büyük bir balina yaşarmış. Bilo, parlak mavi derisi ve gösterişli kuyruğuyla dikkat çeken, ama yüreği biraz hüzünlü bir balinaymış. Diğer balinalar gibi sürülerle dolaşmak yerine, Bilo hep yalnız başına okyanusu keşfetmeyi tercih edermış.
Okyanusun serin sularında yüzerken, bazen uzaklardan gelen balina şarkılarını duyarmış. Bu şarkılar ona hem mutluluk hem de biraz hüzn getirirmiş. “Acaba benim de bir gün şarkı söyleyecek dostlarım olacak mı?” diye düşünürmüş Bilo.
Bir gün, Bilo derin suların ötesinde, daha önce hiç gitmediği bir bölgeye yelken açmış. Orada karşısına büyüleyici bir mercan resifi çıkmış. Rengarenk mercanlar, deniz ışıklarını yansıtarak büyülü bir atmosfer oluşturuyormuş. Burada yüzlerce deniz canlısı yaşıyormuş: pırıl pırıl parlayan balıklar, nazik su kaplumbağalıarı, dans eden deniz anası ve dalgalarla salınan yosunlar…
Ama Bilo, bütün bu güzelliğe rağmen yine yalnız hissetmiş. Mercanlar arasında dolaşırken, bir grup neşeli yunus balığı görmüş. Yunuslar, zıplayarak ve oyunlar oynayarak suyun yüzeyinde dans ediyormuş. Bilo, biraz uzaktan onları izlemiş. “Keşke ben de onlarla oynayabilsem,” demiş içinden.
Yunuslardan biri Bilo’yu fark etmiş ve yanına yaklaşmış. “Merhaba! Ben Luno. Neden bize katılmıyorsun?” demiş. Bilo şaşkın ama mutlu bir ifadeyle, “Ben… biraz çekiniyorum. Daha önce hiç kimseyle oynamadım,” demiş.
Luno, Bilo’ya gülümsemiş. “Hiç sorun değil! Herkesin bir başlangıcı vardır. Bizimle oyun oyna, çok eğleniyoruz!” Çağrıya diğer yunuslar da katılmış. Bilo, biraz tereddüt ettikten sonra yüzmeye başlamış ve sonunda yunuslarla birlikte suda dönerek oyun oynamaya başlamış.
Bilo’nun kalbi ilk defa böylesine sıcak ve hafif hissetmiş. Dostlarıyla birlikte şarkı söylemiş, deniz kabarcıklarını kovalayarak oyunlar oynamış ve mercan resifinin etrafında grup halinde yüzmeyi öğrenmiş.
Günler geçtikçe, Bilo ve yunuslar birbirlerine daha da yakınlaşmış. Artık Bilo, sabahları dostlarıyla karşılıklı şarkı söyleyerek karşılıyormuş. Her gün yeni bir maceraya birlikte atılıyor, yeni yerler keşfediyor ve birbirlerini koruyorlarmış.
Bir gün, Bilo denizin derinliklerinde daha önce duymadığı bir şarkı duymuş. Bu, uzak bir yerden gelen başka bir balina grubunun şarkısıymış. Bilo, artık yalnız olmadığını, şarkısını başkalarıyla paylaşabildiğini biliyormuş. Yeni grubun çağrısına karşılık verirken, yanında yunus dostlarıyla birlikte yeni bir maceraya daha atılmış.
Ve böylece, Bilo’nun yalnızlık hikayesi, dostluk ve paylaşım dolu bir maceraya dönüşmüş. Artık Bilo’nun şarkısı, sadece okyanusun derinliklerinde yankılanmakla kalmamış, dostluğun sesi olmuş.
Ve masal burada biter.
