Bir varmış, bir yokmuş. Büyük bir şehirde, Eda adında sevimli bir kız ve onun kedisi Mırmır yaşarmış. Eda, her gün okula giderken, Mırmır evde onu beklermiş. Mırmır, Eda’yı çok sever ve onunla birlikte oyun oynamayı dört gözle beklermiş. Ancak, Eda okuldayken Mırmır’ın evde yalnız kalması gerekiyormuş.
Bir gün, Eda okula gittikten sonra Mırmır pencere kenarına oturmuş ve dışarıyı izlemeye başlamış. Tam o sırada, pencerenin önünde bir kuş belirivermiş. Bu, renkli tüyleriyle dikkat çeken sevimli bir serçe olan Cikcik’miş.
Cikcik: “Merhaba Mırmır! Nasılsın? Bugün Eda okuldayken seninle oyun oynamak ister misin?” diye sormuş.
Mırmır: “Merhaba Cikcik! Çok sevinirim. Eda gelene kadar biraz eğleniriz,” demiş.
Cikcik, pencerenin pervazına konmuş ve Mırmır’la birlikte neşeli şarkılar söylemeye başlamışlar. Bir süre sonra, bahçeden bir ses daha gelmiş. Bu kez, ufak bir fare olan Fındık gelmiş.
Fındık: “Merhaba Mırmır ve Cikcik! Ben de sizinle oyun oynamaya geldim,” demiş.
Mırmır: “Hoş geldin Fındık! Bugün çok şanslıyım, herkes beni ziyarete geliyor,” diye gülümsemiş.
Mırmır, Cikcik ve Fındık, birlikte evin içinde saklambaç oynamaya başlamışlar. Mırmır, kuyruk sallayarak Fındık’ı ve Cikcik’i kovalamış. Hep birlikte çok eğlenmişler. Tam o sırada, camın önünde büyük bir gölge belirmiş. Bu, komşu evin sevimli köpeği Boncuk’muş.
Boncuk: “Merhaba arkadaşlar! Oynadığınızı duydum ve ben de katılmak istedim,” demiş.
Mırmır: “Tabii Boncuk, hep birlikte daha da eğlenceli olacak,” demiş.
Boncuk, içeri girmiş ve birlikte koşuşturup oyunlar oynamışlar. Hep birlikte evin içinde top oynamış, saklambaç oynamış ve dans etmişler. Mırmır, hiç bu kadar eğlenmemiş. Eda okuldayken bile evde yalnız kalmak artık o kadar da sıkıcı değilmiş.
Akşam olduğunda, Eda okuldan dönmüş. Evin kapısını açtığında, karşısında Mırmır’ı ve onun yeni arkadaşlarını görmüş. Eda, gözlerine inanamamış ve mutlu bir şekilde gülümsemiş.
Eda: “Merhaba Mırmır! Bugün çok eğlenmişsiniz. Yeni arkadaşlar edinmişsin,” demiş.
Mırmır, Eda’nın yanına gidip mırlayarak ona sarılmış. Eda, Mırmır’ın yalnız kalmaktan sıkılmadığını ve yeni arkadaşlarıyla mutlu olduğunu görmekten çok mutlu olmuş.
O günden sonra, Eda okula gittiğinde Mırmır ve arkadaşları her gün birlikte oynamaya devam etmişler. Eda, Mırmır’ın artık yalnız kalmaktan korkmadığını ve çok mutlu olduğunu bilerek rahatça okula gitmiş.
Ve işte böylece, Mırmır ve arkadaşları her gün yeni maceralarla dolu oyunlar oynayarak mutlu bir şekilde yaşamışlar. Kim bilir, belki bir gün sizin kediniz de böyle neşeli maceralar yaşar!
